بیگانه ، دختری در میان مردمان

دلم می خواهد فریاد بزنم. شکایت کنم. کاش می توانستم هر چه در ذهن دارم بر زبان آورم اما حیف که دنیا کوچک تر از آن است که بتواند تمام ذهنیات لااقل یک نفر را همزمان در خود نگه دارد و از هم نپاشد... و آدم ها از آن هم کوچک تر. و سطح فهم و مهر و عشق آدم ها حتی به قدر بالارفتن یک پرنده ی کوچک در آسمان هم ارتفاع ندارد. کاش می توانستم فریاد بزنم و کسی نمی پرسید چرا. کاش فریاد می زدم و کسی مرا در آغوش می فشرد. کاش فریاد می زدم و کسی با من همصدا می شد. کاش فریاد می زدم و کسی فریادم را خاموش می کرد، اما نه از روی زور یا تر س یا خشم، بلکه از روی محبت. کاش می توانستم. اما هزار افسوس که آدم ها آن چنان سرگرم دنیاهای کوچک و سطحی خویش اند که جایی برای یک دختر تنها حتی در پشت دیوارهای ذهنشان نیز وجود ندارد. چون یک دختر همیشه یک دختر است.

Nobody wants to be lonely. Nobody wants to cry. But…